Неба і зямля

Абудзіў вясновы ранак старану маю,
Зачароўвае світанак і таму не сплю.
Жаўруковы спеў над полем чуецца з рання,
Ажывае наваколле, неба і зямля.

Прыпеў:
А ў летку рунь палеткаў колеру нябёс,
Вецер поўніць спевам лета, ноч расою слёз.
Заліваецца світанак песняй салаў’я,
Сустракае летні ранак неба і зямля.

Шчодрай восеньскай парою сонца адышло,
Сонны вечар пад гарою ахінуў сяло.
А над лесам, а над полем крыкі жураўля,
Белавежскае раздолле, неба і зямля.

Час настаў зімовай сцюжы, белым пухам снег.
Завіруха полем кружыць, паскарае бег.
Гнуцца шэранню бярозы, цяжарам галля,
Замірае ад марозу неба і зямля.

Віфліемскай зоркай небам прыйдзе новы год,
Нам чужой зямлі не трэба: мірны мы народ.
За сталом бацькоўскай хаты, разам мы сям’я.
Аб’яднае радасць святам – Беларусь мая!..